Για να…‘’Marina’’ και ‘’Klavdia’’, θέλει…‘’Amanda’’ και ‘’Stefania’’
- Αναλυτής του Καναπέ
- πριν από 13 λεπτά
- διαβάστηκε 8 λεπτά
Ο 69ος διαγωνισμός της Eurovision ολοκληρώθηκε με την Ελλάδα να κατακτά την 6η θέση, ισοφαρίζοντας το καλύτερο της αποτέλεσμα εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Πρόσωπο των ημερών είναι αναμφίβολα η αστείρευτα ταλαντούχα ερμηνεύτρια της συμμετοχής της χώρας μας, Κλαυδία. Όμως για να ‘’τρέξει’’ η Κλαυδία και πέρυσι η Μαρίνα Σάττι, έπρεπε να…’’περπατήσουν’’ η Stefania και η Amanda Tenfjord.
Όσο κι αν μοιάζει άδικο να στερούμε τα φώτα από την Κλαυδία που έδωσε μία από τις καλύτερες φωνητικά και σκηνικά ερμηνείες που έχουμε δει από Έλληνα συμμετέχοντα, ίσως χρειάζεται να ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν για να κατανοήσουμε το πλήρες μέγεθος της επιτυχίας το βράδυ της 17ης Μαΐου στη Βασιλεία.
Τον Μάρτιο του 2012, η Ελλάδα διεξάγει τον εθνικό της τελικό για την ανάδειξη της συμμετοχής της στη Eurovision εκείνης της χρονιάς. Εν μέσω λιτότητας, ο τελικός διεξάγεται σε ένα εμπορικό κέντρο της Αττικής (!), με μόλις τέσσερις συμμετέχοντες και με μηδενικό ενδιαφέρον από το κοινό. Νικήτρια αναδεικνύεται η Ελευθερία Ελευθερίου με το τραγούδι ‘’Aphrodisiac’’, που εξασφαλίζει το εισιτήριο για το Baku του Αζερμπαιτζάν.
Στους μήνες που ακολουθούν, εν μέσω μνημονίων η Ελλάδα οδηγείται σε διπλή εκλογική αναμέτρηση σε μια περίοδο τεράστιας οικονομικής και κοινωνικής ανασφάλειας. Η Eurovision είναι το τελευταίο που απασχολεί τους Έλληνες κάτι που αποτυπώνεται και στα νούμερα τηλεθέασης της Eurovision εκείνης της χρονιάς, που είναι τα χαμηλότερα των τελευταίων 10 ετών. Η Ελευθερία Ελευθερίου επιβαρύνεται η ίδια οικονομικά για να καλύψει μέρος των αναγκών για τη συμμετοχή της, κάνει ό,τι μπορεί για να εξάγει το καλύτερο δυνατό από ένα σχετικά αδύναμο τραγούδι και εν τέλει καταλήγει στη 17η θέση. Η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια τερματίζει σε θέση εκτός δεκάδας.
Την επόμενη χρονιά ακολουθεί ο ‘’επιθανάτιος βρόγχος’’ της χώρας μας, με την ανεπανάληπτη 6η θέση των Koza Mostra μαζί με τον αείμνηστο Αγάθωνα Ιακωβίδη με το κομμάτι ‘’Alcohol Is Free’’. Τα όσα ακολουθούν βέβαια μοιάζουν να είναι περισσότερο συνέχεια του 2012.
Η χώρα μας την περίοδο 2014-2019 έχει καλύτερο τερματισμό τη 19η θέση το 2015 και το 2017 με τη Μαρία Έλενα Κυριάκου και τη Demy, αντίστοιχα, γνωρίζει τον αποκλεισμό από τον τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία της το 2016 με τους Argo, ενώ ο δεύτερος αποκλεισμός έρχεται το 2018 με τη Γιάννα Τερζή.
Κατά την περίοδο αυτή, οι ελληνικές συμμετοχές είναι κατά κύριο λόγο φτωχές ποιοτικά, χαρακτηρίζονται από πολύ κακές σκηνικά εμφανίσεις, ο διαγωνισμός απαξιώνεται και από τους εγχώριους καλλιτέχνες και από την ελληνική κοινωνία και είναι έκδηλο οι εποχές που οι θέσεις στη δεκάδα κατακτώνταν άμα τη εμφανίσει της Ελλάδας, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Η ακύρωση της Eurovision 2020 λόγω της πανδημίας της Covid-19 δίνει μία ευκαιρία για ανασύσταση. Η χώρα μας για εκείνη τη σεζόν έχει αναθέσει την εκπροσώπηση της στην τότε 17χρονη Στεφανία Λυμπερακάκη (Stefania). Η Stefania είναι γεννημένη στην Ολλανδία από Έλληνες γονείς κι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα teen idols της Ολλανδίας.
Η φρεσκάδα της Στεφανίας είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η Ελλάδα για να κάνει το απαραίτητο reset. Μπορεί η ίδια να μη γίνεται ‘’Supergirl’’ στη σκηνή του Rotterdam το 2020 λόγω της ακύρωσης του θεσμού, όμως ένα χρόνο αργότερα, με το τραγούδι ‘’Last Dance’’, θα αναλάβει την εκπροσώπηση μας στην 65η έκδοση του θεσμού.
Το ‘’Last Dance’’ δεν ήταν μουσικά τίποτα σπουδαίο. Ίσα ίσα η μετατροπή του από μπαλάντα σε pop κομμάτι φάνηκε κιόλας να το αδικεί. Για πρώτη φορά όμως μετά από καιρό η Ελλάδα είχε ένα σπουδαίο project στο πρόσωπο της Στεφανίας. Η ακύρωση μάλιστα του θεσμού το 2020 λειτούργησε κάπως επιδραστικά και στην ελληνική κοινωνία, αναθερμαίνοντας το ενδιαφέρον και προσεγγίζοντας πιο καλοπροαίρετα τη συμμετοχή μας.
Τα εμπόδια όμως δεν περιορίστηκαν μόνο στις δυνατότητες του τραγουδιού. Ο σκηνοθέτης και χορογράφος της συμμετοχής Φωκάς Ευαγγελινός πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με τη χρήση green screen για πρώτη φορά στη σκηνή της Eurovision, ρίσκο που δε λειτούργησε, ενώ ακόμα και τις φορές που κάπως φάνηκε να δουλεύει, έδωσε ένα αποτέλεσμα αισθητικά κακό. Η Stefania είχε λοιπόν να κουβαλήσει στις πλάτες της μία οχταετία κυρίως κακών αποτελεσμάτων, ένα κομμάτι περιορισμένων δυνατοτήτων και ένα staging που δε λειτουργούσε. Για μία 18χρονη καλλιτέχνη αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικό. Όχι όμως για ένα…supergirl!
Η Stefania ανέβηκε στη σκηνή της Eurovision με απόλυτο επαγγελματισμό, με πάθος και δίψα να εκπροσωπήσει την Ελλάδα και με μία ώριμη, σταθερή και πολύ όμορφη φωνή. Το ‘’Last Dance’’ κατακτά τη βραδιά της 22ης Μαΐου 2021 την 10η θέση, βάζοντας τέλος στο σερί των κακών αποτελεσμάτων της Ελλάδας. Συνυπολογίζοντας το πόσο δυνατή χρονιά ήταν συνολικά το 2021, τα εμπόδια στη διαδρομή και πόσο εύκολο ήταν να χαθεί η μπάλα από μία 18χρονη καλλιτέχνη, το συγκεκριμένο πλασάρισμα ήταν μία τεράστια υπέρβαση. Η χώρα ξαναμπαίνει στο Eurovisionικό χάρτη κι αυτό το πιστώνεται πλήρως η Stefania και οι τρομερές φωνητικές δυνατότητες της.
Η ΕΡΤ ακολουθεί παρόμοια συνταγή και για την επόμενη σεζόν. Αναθέτει εσωτερικά την εκπροσώπηση της Ελλάδας σε μία νεαρή ταλαντούχα καλλιτέχνη, μεγαλωμένη και γαλουχημένη καλλιτεχνικά στο εξωτερικό. Η εκπρόσωπος μας στη Eurovision 2022 Αμάντα Γεωργιάδη (Amanda Tenfjord) είναι τόσο ίδια όσο και διαφορετική περίπτωση από τη Stefania. Η Αμάντα δεν είναι ‘’teen idol’’ της Νορβηγίας στην οποία είναι μεγαλωμένη, αλλά ήδη από την ηλικία των 23 έχει καταφέρει συνθέσεις της να χρησιμοποιούνται σε σειρές του Netflix και συμπαραγωγές του BBC. Το ‘’Die Together’’, τραγούδι με το οποίο εκπροσωπεί την Ελλάδα στη Eurovision εκείνη τη χρονιά είναι επίσης δικών της στίχων και μουσικής σύνθεσης. Η Αμάντα είναι πάνω από όλα μία ταλαντούχα μουσικός με την πλήρη σημασία της λέξης και συνδέεται άμεσα με το κομμάτι της.
Tο ’’Die Together’’ είναι πιθανώς η πιο αδικημένη ελληνική συμμετοχή από τους ίδιους του Έλληνες. Το κομμάτι είναι λιτό αλλά γεμάτο συναισθήματα, απλό αλλά αυθεντικό, με πολύ όμορφη ενορχήστρωση και στίχους. Παρά τις ποιότητες του, ο ήχος του τραγουδιού είναι ομολογουμένως πιο ‘’ξένος’’ στα αυτιά του ελληνικού κοινού. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι η Αμάντα είναι άγνωστη στο κοινό της χώρας μας, γεννάει ένα κλίμα αμφισβήτησης προς την ελληνική αποστολή εκείνη τη χρονιά.
Το ότι πιθανώς όμως αποξένωνε το ελληνικό κοινό, δε σήμαινε ότι παράλληλα αποξένωνε και τους Ευρωπαίους. Τα χαρακτηριστικά του τραγουδιού μαζί με την πολύ όμορφη χροιά και εξαιρετική ερμηνεία της Αμάντας στη σκηνή του Torino, κάνουν το τραγούδι ιδανικό για τις επιτροπές, ιδίως εκείνες της βόρειας Ευρώπης. Η Ελλάδα κατακτά συνολικά την 3η θέση στον πρώτο ημιτελικό εκείνης της χρονιάς και την 1η στη ψηφοφορία των επιτροπών του ημιτελικού. Το εξαιρετικό αυτό αποτέλεσμα του ημιτελικού μετουσιώνεται και σε ένα φανταστικό πλασάρισμα στον τελικό της 14ης Μαΐου. Η Ελλάδα κατακτά έξι 12άρια από τις επιτροπές, τερματίζει στην 6η θέση στη βαθμολογία των επιτροπών και συνολικά στην 8η της Eurovision 2022, πετυχαίνοντας back to back τερματισμούς στη δεκάδα για πρώτη φορά από το 2011.
Είναι άδικο να μη τονίσουμε τη συμβολή της Αμάντας σε αυτό. Με σύνθεση δική της με μία πολύ όμορφη φωνή και με ένα λιτό αλλά φινετσάτο στυλ και γλυκύτατη παρουσία πετυχαίνει να κάνει το ‘’Die Together’’ ένα από τα αγαπημένα κομμάτια των επιτροπών εκείνη τη σεζόν. Για μία χώρα όπως η Ελλάδα, που οι επιτυχίες της ακόμα και στα ‘’χρυσά’’ χρόνια έρχονταν μέσω του televoting, μία τόσο σημαντική διάκριση στο κομμάτι των επιτροπών είχε ιδιαίτερη σημασία. Πολλώ δε μάλλον, έδειξε κι έναν εναλλακτικό δρόμο προς την επιτυχία για τη χώρα μας.
Τα πράγματα στραβώνουν νωρίς την επόμενη χρονιά, με την ΕΡΤ να μπερδεύει ακόμα και τον εαυτό της με τη διαδικασία ανάδειξης της συμμετοχής. Τραγούδια διαρρέουν, καλλιτέχνες αποσύρονται και η Ελλάδα κάπως…καταλήγει με εκπρόσωπο τον Βίκτωρα Βερνίκο. Το τι συμβαίνει ακριβώς εκείνη τη χρονιά ίσως το ξέρουν άλλοι άνθρωποι καλύτερα, όμως ο αποκλεισμός διαφαίνεται από πολύ νωρίς και εν τέλει γίνεται πραγματικότητα στις 11 Μαΐου 2023, τη βραδιά του δευτέρου ημιτελικού.
Το καλό momentum των δύο προηγούμενων ετών κινδυνεύει να χαθεί και η Ελλάδα χρειάζεται ένα σοκ για να τη συνεφέρει. Η ΕΡΤ προσφέρει το μεγαλύτερο και στο εγχώριο κοινό και στους eurofans, όταν ανακοινώνει ότι εκπρόσωπος της χώρας στη Eurovision 2024 θα είναι η Μαρίνα Σάττι.
Σε αντίθεση με του προηγούμενους συμμετέχοντες, η Μαρίνα είναι πασίγνωστη και με μεγάλη αποδοχή σε μερίδα του ελληνικού κοινού, έχει μεγάλες επιτυχίες και βρίσκεται σε πολύ πιο ώριμη φάση της καριέρας της. Ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος και οι προσδοκίες ανεβαίνουν, σβήνοντας αμέσως από το μυαλό την αποτυχία της προηγούμενης σεζόν. Όταν δε η συμμετοχή της το ‘’Ζάρι’’ κυκλοφορεί, ο ενθουσιασμός γιγαντώνεται σε επίπεδα που είχαμε χρόνια να δούμε στην Ελλάδα.
Δεν υπήρξε άνθρωπος που δεν εξέφρασε τη γνώμη του για το ‘’Ζάρι’’ και το video clip του. Το τραγούδι είναι κατά βάση urban pop με ένα μείγμα παραδοσιακών ελληνικών ήχων με reggaeton, και μια εναλλαγή μεταξύ γρήγορου στυλ ερμηνείας που παραπέμπει σε rap και γέφυρες που ηρεμούν το τέμπο του κομματιού. Με λίγα λόγια το ‘’Ζάρι’’ είναι σύγχρονο και περίπλοκο. Ακόμα πιο περίπλοκο είναι το video clip του που αναδεικνύει έστω και κάπως υπερβολικά μία πλευρά της πόλης της Αθήνας που όλοι ίσως αναγνωρίζουμε αλλά ελάχιστοι παραδεχόμαστε. Ο συνδυασμός των δύο κάνει το τραγούδι ιδανικό για να το λατρέψεις ή να το μισήσεις. Η Μαρίνα και οι δηλώσεις της γίνονται η έμμονη ιδέα δημοσιογράφων, παρουσιαστών και δημόσιων προσώπων και χωρίς να το καταλάβουμε, η Eurovision 2024 έχει γίνει ξαφνικά..υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Η Μαρίνα Σάττι είναι ίσως από τους λίγους καλλιτέχνες στην Ελλάδα που είναι ο εαυτός τους και δεν απολογούνται γι’ αυτό δευτερόλεπτο. Άλλωστε, μας το είχε τάξει στο ‘’Ζάρι’’ ότι ‘’She’s gonna do it her way’’. Αυτό ακριβώς πράττει και στη σκηνή του Malmö Arena. Η σκηνική παρουσία και η εκτέλεση του τραγουδιού δε παίρνει άριστα, όμως ό,τι συμβαίνει στη σκηνή έχει το αποτύπωμα της Μαρίνας. Αυτή η αυθεντικότητα μαζί με το ότι το τραγούδι είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο άρρωστα bangers που έχουν πάει στη Eurovision, ειδικά από την Ελλάδα, φέρνει στη χώρα μας μία άνετη πρόκριση στον τελικό και εν τέλει την 11η θέση τη βραδιά της 11ης Μαΐου 2024. Παρότι η δεκάδα χάνεται στο τσακ, η Ελλάδα τερματίζει στην 8η θέση του televoting με 85 βαθμούς — τους υψηλότερους από την καθιέρωση του συστήματος με τις ξεχωριστές βαθμολογίες το 2016.
Οι επιτυχίες που ακολούθησαν βέβαια για τη Μαρίνα δεν ήταν τίποτα μπροστά στις ψήφους του κοινού για το ‘’Ζάρι’’. Το κομμάτι μπαίνει στο top 50 των παγκοσμίων μουσικών τάσεων του YouTube, φτάνει 18ο παγκοσμίως στο top 50 του Spotify και μπαίνει στα charts 29 χωρών. Το άλμπουμ της P.O.P. που κυκλοφορεί αμέσως μετά το διαγωνισμό, γίνεται το 8ο δημοφιλέστερο παγκοσμίως στο Spotify με τα τραγούδια του να αποκτούν εκατομμύρια streams. Η Μαρίνα Σάττι πετυχαίνει εμπορική επιτυχία ασύγκριτη με οποιουδήποτε άλλου Έλληνα καλλιτέχνη. Πολύ περισσότερο, αποδεικνύει σε καλλιτέχνες ότι η Eurovision δεν είναι ένα ‘’νεκροταφείο καριερών’’, αλλά ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την περαιτέρω δημιουργική και εμπορική ανάπτυξη ενός τραγουδιστή. Επιπλέον είναι εκείνη που κάνει την ελληνική γλώσσα να ακούγεται μουσικά πέραν του τριλέπτου στη σκηνή της Eurovision.
Ένα χρόνο αργότερα, η Ελληνική αποστολή με μπροστάρισσα την Κλαυδία και τη μελωδικότατη φωνή της πετυχαίνει την 6η θέση στη Βασιλεία με την ‘’Αστερομάτα’’ — ένα από τα καλύτερα αποτελέσματα της χώρας ιστορικά. Αυτό είναι σίγουρα προϊόν της δουλειάς ολόκληρης της αποστολής, αλλά και της ανατριχιαστικής ερμηνείας, του ταλέντου, του πείσματος και της συνέπειας της Κλαυδίας. Αν όμως η Stefania δεν είχε πατήσει το reset, αν η Amanda δε μας ξαναέβαζε στο χάρτη των επιτροπών κι αν η Μαρίνα δεν έκανε την τεράστια εμπορική επιτυχία, τα ευρωπαϊκά ώτα, θα ήταν τόσο εύηκοα στο άρτιο πακέτο των Arcade και της Κλαυδίας;
ΥΓ: Δεν υπάρχει κάτι πιο χυδαίο από το να χρησιμοποιείς έναν καλλιτέχνη που δηλώνεις δήθεν φαν του για να κάνεις συγκρίσεις που εξυπηρετούν μονάχα πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεοληψίες. Ειδικότερα, όταν τον θυμάσαι τον καλλιτέχνη μόνο όταν πετυχαίνει.
ΥΓ2: Κάπου εδώ η πειραματική φάση του otesphere λαμβάνει τέλος. Πρόθεση μου είναι από τη Eurovision 2026, εφόσον... υπάρχει, η όλη προσπάθεια να γίνει πιο επαγγελματικά. Υπάρχει ευτυχώς άπλετος χρόνος να αναλογιστώ κατά πόσο υπάρχουν οι δυνατότητες και η διάθεση να γίνει το επόμενο βήμα στο site.
Comments